Pomiar służy do wyznaczenia stopnia narażenia ludzi na działanie hałasu w takcie pracy. Hałas w środowisku pracy charakteryzowany jest poprzez:

• równoważny poziomu dźwięku A, (25-135 dB), Laeq,
• maksymalny poziomu dźwięku A, (25-135 dB), Lamax,
• szczytowy poziomu dźwięku C, (40 – 138 dB), Lcpeak

Poziom ekspozycji na hałas odnosi się do 8-godz dobowego wymiaru czasu lub odniesionego do tygodniowego wymiaru czasu pracy.

Pomiary wykonuje się w oparciu o postanowienia zawarte w normie:

• PN-N-01307:1994 „Dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku pracy – wymagania dotycząc pomiarów hałasu.” 
• PN-EN ISO 9612:2011 „Akustyka -Wyznaczenie zawodowej ekspozycji
  na hałas – Metoda techniczna.”  (z wyłączeniem metody obejmującej strategię 2 i 3 – punkt 10 i 11) 
• Załącznik nr 7 do rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 07.09.2021 r. (dz. U. poz. 1710 i z 2022 r. poz. 614) – z wyłączeniem punktu F

Hałas pochodzący od instalacji, urządzeń i zakładów przemysłowych określany jest poprzez wyznaczenie równoważnego poziomu dźwięku A w zakresie od 25 do 135 dB metodą pomiarów ciągłych oraz metodą próbkowania na terenie jednego zakładu.

Pomiary wykonuje się w oparciu o postanowienia zawarte w:

Metoda służy do wyznaczenia wartości poziomu hałasu emitowanego do środowiska przez instalacje lub urządzenia znajdujące się na terenie jednego zakładu, wyrażonego wskaźnikami L_aeqD i L_aeqN mającymi zastosowanie do ustalenia i kontroli warunków korzystania ze środowiska w odniesieniu do jednej doby.