Rozrzut wskazań AMS typu ekstrakcyjnego i in situ. Metoda porównań równoległych.

Pomiary i obliczenia wykonywane są zgodnie z normą:

• PN-EN 14181:2015-2 „Emisja ze źródeł stacjonarnych. Zapewnienie jakości automatycznych systemów pomiarowych.”.

Norma ta ma zastosowanie dla ustalenia poziomów zapewnienia jakości (QAL 2) dla automatycznych systemów pomiarowych (AMS) zainstalowanych w zakładach przemysłowych dla określenia parametrów spalin lub gazów odlotowych. Określa sposoby postępowania podczas wykonywania pomiarów równoległych dla dwóch poziomów zapewnienia jakości:

• QAL 2 dot. kalibracji systemów AMS oraz wyznaczenia zmienności wartości uzyskanych przez system AMS, jak również wykazania przydatności systemu AMS po jego instalacji;
• AST dla rocznej kontroli sprawności systemu AMS w celu określenia poprawności funkcjonowania.

• Pobieranie próbek do oznaczenia stężenia pyłu,
• Pomiar stężenia i strumienia masy pyłu w gazach odlotowych metodą grawimetryczną,
• Prędkość gazów odlotowych metodą spiętrzania i anemometryczną.

Pomiary wykonywane są zgodnie z następującymi normami:

• PN-EN 13284-1:2007 „Emisja ze źródeł stacjonarnych. Oznaczenie masowego stężenia pyłu
  w zakresie niskich wartości. Cześć I : Manualna metoda grawimetryczna.”.

Pomiary CO₂ wykonywane są zgodnie z następującą normą:

• PN-ISO-10396:2001* „Emisja ze źródeł stacjonarnych. Pobieranie próbek do automatycznego pomiaru stężenia składników gazowych.”.

Pomiary stężenia O₂ wykonujemy zgodnie z normą:

• PN-EN 14789:2006** „Emisja ze źródeł stacjonarnych – Oznaczanie stężenia objętościowego tlenu (O₂) – Metoda referencyjna – Paramagnetyzm”.

Pomiary CO wykonywane są zgodnie z następującą normą:

• PN-EN 15058:2006**″Emisja ze źródeł stacjonarnych. Oznaczanie stężenia masowego tlenku węgla (CO). Metoda referencyjna: spektrometria niedyspersyjna w podczerwieni”.

Pomiary stężenia tlenków azotu wykonywane są zgodnie z następującymi normami:

Pomiary NO, NO2 zgodnie z normą:

• PN-ISO 10396:2001* ,,Emisja ze źródeł stacjonarnych. Pobieranie próbek do

automatycznego pomiaru stężenia składników gazowych”

lub

Pomiary NOx, NO zgodnie z normą:

• PN-EN 14792:2006** ,,Emisja ze źródeł stacjonarnych – Oznaczanie stężenia masowego

tlenków azotu (NOx). Metoda referencyjna: chemiluminescencja”

lub

Pomiary NOx, NO, NO2 zgodnie z normą:

• PN-EN 14181:2015-02 ,,Emisja ze źródeł stacjonarnych. Zapewnienie jakości

automatycznych systemów pomiarowych”

(*) norma wycofana przez PKN; dalej stosowana w LBŚ

(**) norma wycofana przez PKN; stosowana wg Dz.U. 16.09.2021 poz. 1710 do 01.01.2030 r.

Pobieranie próbek do oznaczenia stężenia SO₂ w gazach odlotowych odbywa się zgodnie z normą:

• PN-EN 14791:2006 „Emisja ze źródeł stacjonarnych. Oznaczenie stężenia masowego tlenku siarki. Metoda referencyjna.”.

Pobieranie próbek do oznaczenia stężenia SO3 w gazach odlotowych odbywa się zgodnie z

wewnętrzną procedurą badawczą PB/02/03:22.07.2022 opartą na podstawie:

• VDI 2462 Part 2 „Determination of sulphur trioxide in water vapour containing exahust gas.

Condensation method”; (tł. pl: VDI 2462 część 2 „Oznaczanie trójtlenku siarki w parze

wodnej zawierającej spaliny. Metoda kondensacyjna”),

• PN-EN 14891:2017-04 „Emisja ze źródeł stacjonarnych. Oznaczanie stężenia masowego

tlenków siarki. Standardowa metoda odniesienia”.

• Pomiar stężenia masowego całkowitego węgla organicznego metodą ciągłej detekcji płomieniowo – jonizacyjnej (FID).

Pomiary wykonuje się zgodnie z następującą normą:

• PN-EN 12619:2013-5 „Emisja ze źródeł stacjonarnych – Oznaczenie  stężenia masowego ogólnego gazowego węgla organicznego – Metoda ciągłego pomiaru z detekcją płomieniowo- jonizacyjną.”.

• Pobieranie próbek gazowych do oznaczenia stężenia HCl, oznaczanie stężenia HCl metodą spektrofotometryczną

Pomiary i analizę chemiczną wykonuje się zgodnie z normą:

• PN-EN 1911:2011„ „Emisja ze źródeł stacjonarnych. Oznaczanie stężenia masowego chlorków gazowych wyrażonych jako HCl. Standardowa metoda odniesienia”.

• Pobieranie próbek gazowych do oznaczenia stężenia i emisji HF, oznaczanie stężenia HF metodą elektrody jonoselektywnej

Pomiary i analizę chemiczną HF wykonuje się zgodnie z normą :

• ISO 15713:2006 – „Stationary source emissions – Sampling and determination of gaseuous fluride content” (tł. pl: ,,Emisje ze źródeł stacjonarnych — Pobieranie próbek i oznaczanie zawartości fluorków gazowych”)

Stężenie pary wodnej wykonuje się zgodnie z normą:

• PN-EN 14790:2005 – „Stacjonarne źródła emisji – Oznaczanie pary wodnej w przewodach kominowych”.

Pobór prób gazowych w celu określenia stężenia amoniaku NH₃ metodą absorpcji promieniowania IR oraz określenia strumienia masy NH₃ odbywa się zgodnie z procedurą badawczą PB/09/06:25.05.2015 „Oznaczanie zawartości NH₃” opartą na normie:

• PN-EN 10396:2001* „Emisja ze źródeł stacjonarnych. Pobieranie próbek do automatycznego pomiaru stężenia składników gazowych.”.

.

 PN-EN 13211+AC:2006 „Jakość powietrza. Emisja ze źródeł stacjonarnych. Manualna metoda oznaczania rtęci ogólnej.”