Kontrola ciągłego monitoringu
Laboratorium Badań Środowiskowych posiada akredytację na wykonanie pomiarów równoległych do automatycznych systemów monitoringu gazów odlotowych typu AMS.
Posiadamy certyfikat akredytacji wydany przez Polskie Centrum Akredytacji nr AB 753.
Automatyczne systemy monitoringu gazów odlotowych typu AMS
Rozrzut wskazań AMS typu ekstrakcyjnego i in situ. Metoda porównań równoległych.
Pomiary i obliczenia wykonywane są zgodnie z normą:
- PN-EN 14181:2015-2 „Emisja ze źródeł stacjonarnych. Zapewnienie jakości automatycznych systemów pomiarowych.”.
Norma ta ma zastosowanie dla ustalenia poziomów zapewnienia jakości (QAL 2) dla automatycznych systemów pomiarowych (AMS) zainstalowanych w zakładach przemysłowych dla określenia parametrów spalin lub gazów odlotowych. Określa sposoby postępowania podczas wykonywania pomiarów równoległych dla dwóch poziomów zapewnienia jakości:
- QAL 2 dot. kalibracji systemów AMS oraz wyznaczenia zmienności wartości uzyskanych przez system AMS, jak również wykazania przydatności systemu AMS po jego instalacji;
- AST dla rocznej kontroli sprawności systemu AMS w celu określenia poprawności funkcjonowania.
Pył i parametry gazów w kanale
- Pobieranie próbek do oznaczenia stężenia pyłu,
- Pomiar stężenia i strumienia masy pyłu w gazach odlotowych metodą grawimetryczną,
- Pomiar strumienia objętości gazów metodą spiętrzania,
- Prędkość gazów odlotowych metodą spiętrzania i anemometryczną.
Pomiary wykonywane są zgodnie z następującymi normami:
- PN-Z-04030-7:1994 „Pomiar stężeń i strumienia masy pyłu w gazach odlotowych metodą grawimetryczną.”,
- PN-EN 13284-1:2007 „Emisja ze źródeł stacjonarnych. Oznaczenie masowego stężenia pyłu
w zakresie niskich wartości. Cześć I : Manualna metoda grawimetryczna.”.
Zarys metody:
Ze względu na nierównomierny rozkład stężenia pyłu i prędkości gazu w przekroju pomiarowym kanał dzieli się na szereg pól równoważnych o jednakowych polach powierzchni. Następnie z nich pobierana jest izokinetycznie za pomocą sondy aspiracyjnej reprezentatywna próbka, która stanowi częściowy strumień zapylonego gazu. Pył zawarty w tym strumieniu wyłapywany jest za pomocą separatora pyłu i ważony po zakończeniu pomiarów. Podstawową aparaturę pomiarową stanowi pyłomierz grawimetryczny firmy EMIO z serii EMIOTEST, a w skład układu pomiarowego wchodzą: sonda pomiarowa, separator pyłu, separator wilgoci oraz urządzenia zasysające i regulujące częściowy strumień gazu.
CO2
Pomiary CO2 wykonywane są zgodnie z następującą normą:
- PN-ISO-10396:2001 „Emisja ze źródeł stacjonarnych. Pobieranie próbek do automatycznego pomiaru stężenia składników gazowych.”.
Zarys metody:
Pomiary wykonujemy przy użyciu analizatora FTIR Gasmet DX-4000.
Działanie tego analizatora oparte jest na zjawisku absorpcji promieniowania IR przez cząstki badanego gazu. Pomiar polega na wyznaczeniu spektrum absorpcyjnego badanej próbki gazu na podstawie stosunku natężenia promieniowania IR które przeszło przez badany gaz do natężenia promieniowania IR, wprowadzonego do próbki gazu w funkcji długości fali. Spektrum absorpcji w IR jest unikalne dla każdego odmiennego rodzaju cząstek gazu. Wykonując analizę wieloskładnikową porównujemy otrzymane spektrum próbki gazowej ze złożeniem spektrów referencyjnych analizowanych składników.
O2
Pomiary stężenia O2 wykonujemy zgodnie z normą:
- PN-EN 14789:2006 „Emisja ze źródeł stacjonarnych – Oznaczanie stężenia objętościowego tlenu (O2) – Metoda referencyjna – Paramagnetyzm”.
Pomiar tlenu prowadzony jest za pomocą analizatora MULTOR 610, metodą paramagnetyczną.
CO
Pomiary CO wykonywane są zgodnie z następującą normą:
- PN-EN 15058:2006″Emisja ze źródeł stacjonarnych. Oznaczanie stężenia masowego tlenku węgla (CO). Metoda referencyjna: spektrometria niedyspersyjna w podczerwieni”.
Pomiar tlenku węgla prowadzony jest za pomocą analizatora MULTOR 610, metodą niedyspersyjnej spektrometrii w podczerwieni (NDIR).
NOx, NO, NO2
Pomiary stężenia tlenków azotu wykonywane są zgodnie z następującą normą:
- PN-EN 14792:2006″Emisja ze źródeł stacjonarnych – Oznaczanie stężenia masowego tlenków azotu (NOx). Metoda referencyjna: chemiluminescencja”.
Pomiar tlenku azotu prowadzony jest za pomocą analizatora CLD Firmy Eco Physics AG.
SO2
Pobieranie próbek do oznaczenia stężenia SO2 w gazach odlotowych odbywa się zgodnie z normą:
- PN-EN 14791:2006 „Emisja ze źródeł stacjonarnych. Oznaczenie stężenia masowego tlenku siarki. Metoda referencyjna.”.
Zarys metody:
Metoda ta jest standardową metodą referencyjną w odniesieniu do monitoringu, kalibracji oraz kontroli systemów pomiarowych zainstalowanych na stale na instalacji.
Pobór reprezentatywnej próbki gazu do analizy zawartości SO2 w gazach odlotowych wykonywany jest za pomocą sondy. Próbka jest filtrowana na materiale filtracyjnym o skuteczności wyższej niż 99.5% przy badaniu aerozolu o przeciętnej średnicy 0.3 um i wyższej niż 99% dla średnicy 0.6 um i zbiera w płuczkach z wodą utlenioną. Pobór odbywa się w ściśle określonym czasie i z kontrolowanym natężeniem przepływu.
TOC
- Pomiar stężenia masowego całkowitego węgla organicznego metodą ciągłej detekcji płomieniowo – jonizacyjnej (FID).
Pomiary wykonuje się zgodnie z następującą normą:
- PN-EN 12619:2013-5 „Emisja ze źródeł stacjonarnych – Oznaczenie stężenia masowego ogólnego gazowego węgla organicznego – Metoda ciągłego pomiaru z detekcją płomieniowo- jonizacyjną.”.
Zarys metody:
Podstawowym urządzeniem wykorzystywanym w pomiarach jest przenośny płomieniowy analizator
TOC-3010 MINIFID. Działanie polega na analizie związków organicznych w detektorze płomieniowo-jonizayjnym FID. W skład detektora wchodzą: palnik, elektroda pomiarowa i elektroda polaryzująca.
Palnik, do którego dostarczana jest mieszania paliwo – badany gaz umieszczony jest pomiędzy dwoma elektrodami. Ponadto do palnika doprowadzane jest czyste powietrze potrzebne do spalania paliwa. Pomiędzy elektrodami przepływa prąd proporcjonalny do ilości jonów znajdujących się w powietrzu dostarczanym do palnika i spalinach powstałych ze spalania paliwa oraz badanego gazu. Płomień czystego powietrza nie powoduje jonizacji powietrza i płynący prąd ma wartość minimalną, zaś wprowadzenie związków węgla do strumienia spalanego gazu powoduje wzrost liczby jonów i tym samym wzrost natężenia prądu pomiędzy elektrodami.
HCl
- Pobieranie próbek gazowych do oznaczenia stężenia HCl, oznaczanie stężenia HCl metodą spektrofotometryczną
Pomiary i analizę chemiczną wykonuje się zgodnie z normą:
- PN-EN 1911:2011„ „Emisja ze źródeł stacjonarnych. Oznaczanie stężenia masowego chlorków gazowych wyrażonych jako HCl. Standardowa metoda odniesienia”.
Zarys metody:
Stosując najkrótsze połączenie sondy pomiarowej z płuczkami zawierającymi substancje pochłaniające za pomocą aspiratora automatycznego ASP – 2 II lub ASP- 3 III pobierana jest reprezentatywna próbka. Aspirator umożliwia pobieranie próbek ze stałą prędkością objętościową, z kontrolą objętości zasysanej próbki i prędkości aspiracji. W odczynniku absorpcyjnym zatrzymywane są chlorki gazowe. W temperaturze poboru wszystkie lotne związki tworzą jony chlorkowe, które metodą spektrofotometryczną oznaczane są jako HCl.
HF
- Pobieranie próbek gazowych do oznaczenia stężenia i emisji HF, oznaczanie stężenia HF metodą elektrody jonoselektywnej
Pomiary i analizę chemiczną HF wykonuje się zgodnie z normą :
- ISO 15713:2006 – „Stationary source emissions – Sampling and determination of gaseuous fluride content.”.
Zarys metody:
Reprezentatywną próbkę HF pobiera się za pomocą aspiratora automatycznego ASP – 2 II lub ASP – 3 III na odpowiednie roztwory absorpcyjne. Tak pobrane próbki są następnie analizowane w naszym laboratorium.
H2O
Stężenie pary wodnej wykonuje się zgodnie z normą:
- PN-EN 14790:2005 – „Stacjonarne źródła emisji – Oznaczanie pary wodnej w przewodach kominowych”.
Zarys metody:
Metoda ta jest standardową metodą referencyjną w odniesieniu do monitoringu, kalibracji oraz kontroli systemów pomiarowych zainstalowanych na stałe na instalacji.
Generalna zasada oznaczania pary wodnej polega na pobraniu pewnej ilości próbki gazu oraz adsorpcji lub kondensacji zawartej w niej pary. Jej ilość określana jest przez przyrost masy układu zatrzymującego wodę.
NH3
Pobór prób gazowych w celu określenia stężenia amoniaku NH3 metodą absorpcji promieniowania IR oraz określenia strumienia masy NH3 odbywa się zgodnie z procedurą badawczą PB/09/06:25.05.2015 „Oznaczanie zawartości NH3” opartą na normie:
- PN-EN 10396:2001 „Emisja ze źródeł stacjonarnych. Pobieranie próbek do automatycznego pomiaru stężenia składników gazowych.”.
Pomiary wykonujemy przy użyciu analizatora gazów FTIR Szereg Gasmet DX.
